Patagonië noord/zuid en Lake District

De tijd gaat snel en wat hebben we alweer veel gezien en gedaan! 

Na het geweldige Torres del Paine ging ons avontuur weer verder in Argentinië. We vertrokken met een bus naar El Calafate, een super toeristisch plaatsje waar je portemonnee na een paar drankjes al leeg is. De ligging is prachtig! Evenals de route er naartoe over de langste snelweg van Zuid-Amerika, de Route40. Uitgestrekt ruig landschap en azuurblauwe meren, in deze busrit keken we onze ogen uit. 
Vanuit El Calafate boekten we een tour naar het zuiden van het National Parc los Glaciares wat bekend staat om de enorme gletsjers. We bezochten de grootste, de Perito Moreno gletsjer. Je kan je niet voorstellen hoe groot deze gletsjer is met zo'n 70 meter hoogte en 5kilometer breedte! We konden er uren naar kijken en luisteren, want ja je hoort hem letterlijk aan alle kanten kraken en scheuren! Het mooiste van alles waren nog de stukken ijs die hier en daar afbraken, wat een natuur geweld weer! We waren erg onder de indruk.

We wisten dat een vriendin van ons uit Utrecht op vakantie zou gaan naar Argentinië. Via de whatsapp hadden we wel contact maar wisten niet wie waar zou zijn op welk moment. Zelfs al zit je aan de andere kant van de wereld, de wereld blijft klein want wie kwamen we daar tegen?! We liepen in het centrum van El Calafate zo Charlotte tegen het lijf! Hoe toevallig! 

Het National Parc is ontzettend groot en voor het Noorden waren we van plan om naar het dorpje El Chalten te gaan(een mini dorp dat in het park zelf ligt). Charlotte en vriendinnen hadden dezelfde route dus spraken we met hen af om in El Chalten samen een hike te doen. Uhm.. voor ons wel even slikken aangezien we nog steeds aan het bijkomen waren van de 8daagse hike :P Maar ach he, we zijn nog jong. De hike was gelukkig goed te doen en na afloop hebben we gezellig met de meiden biertjes gedronken, lang leve HappyHour! 
Voor de verandering vertrokken we de dag daarna weer het park in voor een hike naar de hoogste berg van het park, de FitzRoy (3405m). Nog weer 10km lopen.. (alleen heen he, dus ook nog 10km terug..) We hoorden al van medereizigers horrorverhalen over het laatste stuk, erg stijl en pittig. Nou, dat hebben we gemerkt! Het is nog maar 1 km naar de top maar echt... 1,5 uur doe je erover! Maar eenmaal aan de top... WAUW!!! Geweldig!! Hoge bergen met sneeuw en super helder diep blauw water, de kleur is ECHT heel mooi blauw! 2 meren naast elkaar, en HOOG dat je zelf bent! Tessa weer lachen als een boer met kiespijn op de foto´s (maar het aangaan van je angsten helpt! De hoogtevrees wordt al minder ) 
Na deze dag vonden we dat we wel een goed maaltje hadden verdiend. Het was tevens onze laatste avond in Argentinië want ´s avonds stond de nachtbus gepland naar Los Antigos om aldaar de grens over te steken naar Chili (jaja nieuwe hobby, zoveel mogelijk stempels verzamelen in ons paspoort haha). We gingen uit eten in een Parilla (Argentijns steakhouse). Martijn was als een kind zo blij met zijn mega grote stuk Beef the Chorizo!! 

De nachtbus was niet bepaald relaxed.. Uren over een zand/kiezelweg waardoor de bussen alle kanten op schudde. Helemaal kapot kwamen ´s nachts ‪om 5:30u‬ aan in Los Antigos, aldaar wachtend op een minibusje die ons volgens dienstregeling ‪om 8:30u‬ de grens over zou brengen naar Chile Chico in Chili. Dit ging echter niet helemaal volgens plan... er kwam namelijk helemaal geen busje.. en er bleken stakingen te zijn bij de grens dus met openbaar vervoer de grens over was geen optie. Samen met 4 andere gestrande reizigers namen we een taxi naar de grens en besloten we dan maar lopend de grens over te gaan. Het was tenslotte maar een paar kilometer (9km)... maar je kan je onderhand voorstellen dat voor ons elke kilometer te ver was na al dat hiken..! Helaas zat er niets anders op.. Lopend de grens over, het idee is stiekem eigenlijk wel heel leuk! Onderweg probeerden de anderen te liften en zowaar er stopte een truck! We pasten er ‪alle 6‬ inc. grote backpacks niet in en omdat wij zo netjes zijn opgevoed lieten we onze medereizigers voor. "Wij pakken de volgende auto wel". Dit was natuurlijk een slechte keuze want daarna was er geen enkele auto meer die ons mee wilde nemen... Al die kilometers in de brandende zon gelopen met onze zware backpacks en nog steeds vermoeide benen en voeten.. Leuk hoor, dat hitchhiken 

 (Tessa probeerde Martijn al steeds te overtuigen om om te gaan liften omdat je dat goed en veilig schijnt te kunnen in Chili)

Hoe dan ook, alles komt altijd weer goed! Want bij de grens werden we "gered" door twee Belgische meiden die we in Torres del Paine hadden ontmoet en ons herkenden langs de weg. Zij waren aan het liften en in die auto was nog wel plaats voor ons twee. Samen met hen kwamen we aan in Chile Chico. We mistten helaas de ferry naar de overkant van het meer en probeerden nog verder te liften maar dit lukte niet meer. De volgende ochtend waren we optijd voor de boot echter bleek de bus naar Coyhaique (volgende bestemming) vol! Wat een pech... de meiden kunnen goed Spaans en regelden voor ons 4en een lift. En dat was suuper gaaf!! Van de grauwe steppe, rotsen, bergen, uitgestrekte landschappen met niets in het Zuiden, zagen we de natuur nu steeds groener worden. De route ging over de Carreta Austral, een geweldig mooie route door het Noorden van Patagonië met meren/bergen/bossen/gletsjers/toendra. 
In Coyhaique gingen we op zoek naar een hostel. Dit ging alleen niet zo gemakkelijk.. de ene was te duur en de anderen gesloten. Na 8-9 pogingen kwamen we aan bij een omaatje van rond de 85 die gasten ontvangt in haar huis (hospedaje). Hier hadden we een betaalbare 2persoonskamer en dat was wel erg fijn na al die gemengde slaapzalen! Ons ontbijt de volgende morgen, door oma gemaakte havermout pap, lekker toch?! Wij waren in ieder geval blij  

 Rustten een paar dagen uit, genoten van het uitzicht en plande het vervolg van onze reis.  

De Navimag boot van Chacabuco (wat een grappige naam he!) naar Puerto Montt. 28 uur op een gigantisch transportschip die ook enkele plekken heeft voor passagiers. We vaarden over brede kanalen, langs fjorden en bergen en vulkanen met sneeuw. Omdat deze route ongebruikelijk is voor toeristen werden we, zonder extra kosten, van een gedeelde cabine opgeschaald naar een prive cabine met eigen badkamer en raam. Jeej, gelukje! We maakten een praatje met de kapitein en kregen uitleg in de bestuurskamer. De boottocht was een geweldige ervaring! En achteraf gezien maar goed ook dat we die tocht deden want er bleek geen vervoer over land mogelijk te zijn in Chili op dat stuk. 

We sliepen en Puerto Montt en wie kwamen we daar tegen..? Een van onze Nederlandse vrienden van Torres del Paine (niet de Winterswijkse:P). We komen steeds dezelfde mensen tegen hier, super grappig! We hebben een paar belangrijke beslissingen genomen... Martijn was helemaal klaar met z´n lange haar en ging naar de kapper! Daar gingen alle lang gespaarde lange lokken maar het eindresultaat mag er zijn hoor! De kapsters en klanten riepen meerdere keren "guapo, guapo"!  Daarna kochten we een tent, slaapzakken en andere kampeerspullen om vanaf nu ook te kunnen kamperen! We hebben al niet genoeg spullen mee... haha. We vonden het kamperen tochwel erg leuk en het kan hier overal super gemakkelijk. Tevens besparen we er veel geld mee wat natuurlijk ook mooi is meegenomen. 

Bepakt en bezakt en vol enthousiasme om te gaan kamperen, vertrokken we met een mini busje het "Lake District" in. Eerste bestemming, Puerto Varas/ Ensenada. We lieten ons afzetten in de middle of nowhere tussen 3 vulkanen. Op zoek naar een camping die daar ergens zou zijn. Eenmaal gevonden bleek die onbetaalbaar omdat het op prive-grondgebied was. Een beetje hopeloos vertrokken we weer opzoek naar een nieuwe camping toen een camperbusje (zo'n leuke mini vol graffity) ons tegemoed kwam rijden. Een Engelsman en een Australiër waren net als ons op zoek en wij mochten met hen mee. We vonden uiteindelijk een geweldig mooie camping op unieke locatie tussen de drie vulkanen en het meer Lago Llanquihue. We verbleven 2 dagen op deze supercamping waar we lekker biertjes konden drinken aan het meer met uitzicht op de Osorno vulkaan. 

Pucon was onze volgende bestemming in het Lake District. Dit toeristische backpackers plaatsje biedt veel mogelijkheden en was precies waar we even aan toe waren. Alleen toen werd Martijn ziek... We hadden twee dagen continu regen dus dat maakte het voor Martijn minder erg om met de verkoudheid/griepje in bed te liggen. De Thermas Geometricas was het perfecte uitstapje tijdens de 2e regenachtige dag! Deze natuurlijke warmwater bronnen liggen aan de Villarrica vulkaan (actieve vulkaan) en het water in de 17 baden wordt verwarmd door de vulkaan. Een ware Spa in de natuur, wat wil een mens nog meer om ultieme ontspanning te krijgen! Lekkere warme baden! Op 2 na dan... deze werden gevuld door een waterval met smeltwater van de gletsjer, brrr met blauwe tenen en vingers kwamen we eruit. 
Na 3 nachten in ons leuke hostel in Pucon boekten we voor 2 nachten een camping in het nabijgelegen National Parc Huerquehue, nu met mooi weer! Martijn was nog niet lekker dus deden we het rustig aan.  Op camping Olga ontmoetten we Pim, een super leuke Nederlandse kerel die na 1,5jaar reizen door Zuid-Amerika steeds weer terug keerde op deze camping en bevriend raakte met de eigenaar en helpt met klusjes op de camping. 
We kregen veel tips bij het kampvuur 's avonds en omdat Martijn liep te klagen over onze dunne slaapmatjes (wat ook voor geen meter ligt), bood Pim ons zijn 2persoons luchtbed aan. In het donker in ons mini tentje (ja, er past echt niet meer in dan wij 2en!), probeerden we het luchtbed in onze tent te proppen, en dat pastte gewoon ECHT niet maar hoe dan ook, Martijn had besloten, hij moest en zou op dat luchtbed slapen. Oke, na al dat geklaag van Tessa en de slappe lach samen, lag ie er in hoor. En ohh wat hebben we goed geslapen, op de kou na dan. HAha. 

We werden de volgende avond uitgenodigd om met hen mee te eten van een echte Chileense barbeque. Was super lief en gezellig! En tegen de kou kreeg Tessa nog een slaapzak van Pim, dat was NOG meer proppen in die tent. Maar al met al gelukt! Nog een dagje op het strand aan het meer, uitgeziekt en gerelaxed, vertrokken we die avond met de nachtbus naar de hoodstad van Chili; Santiago. En daar zijn we nu  

Oehh en voordat we het vergeten,  aten we in Argentinië nog een groot bak ijs met z'n 2en. Maar we hebben in Chili ook iets veel te lekkers ontdekt! Ze zijn hier echt ontzettend goed in het bakken van taart! In elke panaderia (bakker), mini-market, restaurant of koffie/ straat tentje zie je de lekkerste taarten ooit! Ze houden hier blijkbaar erg van zoet want als het geen taart is, is het wel chocola en chocolateria die je ziet. Wij hebben onze favoriet ontdekt: de tres leches cake (3 soorten melk taart). Tessa kijkt er nu al naar uit om die thuis ook te gaan bakken! Nieuwe smaken, hmmm!! Oke, afvallen gaat hem niet worden deze reis 

Groetjes en knuffels van ons!!