Torres del Paine - de "O-hike"

In Puerto Natales zijn we de voorbereidingen gaan treffen voor onze trek/hike in National Parc Torres del Paine. De twee bekende routes ; De "O-trek" (8-10 dagen) en de "W-trek" (4-5 dagen) je loopt de route als zijne een "O" of een "W". Eerst wilden we de "O-trek" gaan doen maar hier kwamen we op terug omdat we hoorden dat het erg pittig zou zijn. We besloten de "W-trek" te gaan doen. We gingen naar een informatie bijeenkomst over de routes in een hostel. Suuuuuuper enthousiast werden we hiervan en als een van de weinigen durfden wij de uitdaging wel aan van de "O"! En zo begonnen we aan de voorbereidingen. Het National Park heeft verschillende campings waar je kan kamperen of slapen in een Refugio (soort hostel). Sinds dit jaar zijn de Rangers in het park strenger geworden met controles dus moesten we alle campings reserveren. We wilden niet het risico lopen dat we geen slaapplek zouden hebben. De twee gratis campings van de "W" zaten al vol dus stelden we onze trek een paar dagen uit. Onze reisvrienden, met wie we een erg leuk en nieuw AirBnB huurden, vertrokken gelijk de dag erna en waren flink aan het stressen om alles te regelen. In totaal hadden we 7 campings geboekt en daarmee ook de route bepaald: starten met de "W" van West naar Oost om daarna door te lopen in de "O", totaal 8 dagen. Vanuit huis waren wij niet echt voorbereid qua kleding en benodigd campingmateriaal voor zo'n trek. Tessa was nu toch wel heel blij met haar 'mooie' wandelschoenen en zelfs de afritsbroek behoord nu tot haar garderobe! Tent, slaapzakken, gas en pannetje/ kookspullen en wandelstokken hebben we gehuurd. Vooral die slaapzakken waar iedereen in ligt te stinken waren een pretje om te huren (NOT!!).. Kopen was toch echt te duur en om alles nog 6 maanden mee te slepen, is ook geen optie. Oke, kleding en campingspullen hadden we compleet. Dan het eten.. Voor 2 personen 8dagen eten meenemen.. 3 maaltijden per dag.. Al die kilo's op je rug.. Je wil zo min mogelijk gewicht maar ja, wat neem je dan mee he?! Met zakken poedermelk, havermout, pasta en snickers kwamen we toch een heel eind.

(Poedermelk, cacaopoeder, havermout, oploskoffie, theezakjes, ravioli pasta 3x, gedroogde salami worst 3x, oplos aardappelpuree, kant en klare erwten in pak, kant en klaar rijstpakket 2x, bonen uit pak, wraps, pindakaas, cup a soup, bananen en appels, boter, peper/zout, snickers 6x, chocoladerepen 2x, mueslirepen 6x, gedroogd fruit 8x, snoepjes, enzovoort)

en ja... Ookal is het een kilo; dat pak wijn gaat mee! Oja en 2 flesjes sterke drank tegen de kou, haha. Na 5 dagen voorbereiden en uitrusten in Punta Natales kenden we onderhand alle winkeltjes en straten wel. Zelfs de locals zeiden ons al gedag omdat ze ons herkenden (wat overigens wel erg leuk was, hihi) De dag voor vertrek kwamen de zenuwen, kunnen we dat wel? Waar gaan we in hemelsnaam aan beginnen? Onze tassen waren namelijk wel heel erg zwaar. Zeker 18kg per persoon om elke dag mee te sjouwen!:0 Het eten was zwaarder dan gedacht.. Het is maar goed dat er elke dag wat gewicht af gaat! Alles goed ingepakt in vuilnissen voor als het gaat regenen, want ja dat weer in Patagonië...

De 12e vertrokken we dan eindelijk om 7:20u met de bus naar het park. Omstreeks 10.30 kwamen we aan en konden we ons inschrijven bij de ingang van het park. Na nog een stuk met de bus kwamen we aan bij de catamaran die ons via een tocht van 30 minuten naar het beginpunt bracht. Hier was de harde wind al duidelijk te zien en te merken.

Dag 1: Paine grande naar Italiano.

Vol spanning begonnen we aan onze eerste dag van de trekking. Het landschap was adembenemend en vol goede moed gingen we op pad. De wind was stevig en kwam met harde vlagen langs waaien. Na 2 harde windvlagen werd Martijn al uit zn schoenen geblazen en lag ondersteboven in de berm, haha. Oppassen dus! Het weer was bewolkt, maar er was genoeg zicht om van al het uizicht te genieten.

Het was geen hele lange tocht en na ongeveer 2,5 uur kwamen we aan op de eerste camping Italiano, dit was 1 van de gratis campings beheerd door de CONAF. Na onze inschrijving konden we onze tent opzetten om vervolgens nog een pad richting de eerste gletsjer te lopen. Dit was een pittig stuk omhoog, maar gelukkig zonder rugtas. Het was een mooie tocht en het eindresultaat was prachtig. Er was nog een pad verder, maar dit was afgesloten wegens de harde wind en regen.

Terug op de camping maakte we ons eerste maaltijd op campinggas, pasta met parmazaanse kaas. Van de campings moet je niet veel verwachten, scheef staan met je tent op boomwortels, een mini open hutje om in te koken met 50 anderen en een wc hokje met open gat waardoor je je behoefte kan doen.. Nog 100x smeriger dan dixies..  Om 21.00 gingen we naar bed want het werd donker en de volgende dag haden we een lange dag (10 uur lopen) en wilden we vroeg weg. De nacht kenmerkte zich door harde windvlagen die de tent deed schudden en regen.

Dag 2: Italiano naar Las Torres

Dit was een erg lange dag en met de zware tas op onze rug konden we onze borst nat maken:p. We begonnen 7.00 in de ochtend met het maken van havermout en vervolgens met het inpakken van de tent. Deze was helaas zeiknat van de regen (en dus ook  2x zo zwaar:( ), maar het was niet anders. De eerste 3 uur liepen we in de regen. Tessa was er al snel klaar mee en zat in een hikedip, echter Martijn voerde het tempo op als een ware slavendrijver. Voor pauze was geen tijd, lopen met die hap.

Gelukkig kreeg Tessa weer snel de energie en klaarde ook het weer op. Het was een erg mooie tocht, met besneeuwde bergtoppen, helder blauwe meren en allemaal verschillende kleuren bomen en planten. Het laatste gedeelte van de tocht was stijl omhoog. Dit was erg pittig na al 5 uur gelopen te hebben. Het uitzicht was wederom erg mooi, je liep over een bergpas, langs de bergrand met uitzicht op een rivier die in een valley liep. Eenmaal in het bos dachten we er te zijn maar dit bleek nog lang niet het geval, wat een domper! Moesten we NOG een uur.. Puffend en steunend kwamen we aan op de 2de gratis camping. Wederom zonder douche, je kan wel raden hoe heerlijk wij roken na 2 dagen hiken zonder douche ;P.

Deze avond stond er rijst op het menu en gingen we weer vroeg naar bed, omdat we de volgende ochtend de befaamde "spires las torres" met sunrise wilden zien. Dit betekende 4.15 de wekker en meteen een pittige klim naar boven. We spraken met nog 4 mensen af om samen naar boven te klimmen.

Dag 3: Spires Las Torres en van Las Torres naar Las Torres central

Zoals gezegd stonden we erg vroeg op om naar boven te klimmen en te hopen dat het niet te bewolkt was voor de sunrise (al 5 dagen waren de Torres niet gezien ivm wolken). Het was een zware klim van ruim een uur over gladde rotsen en door sneeuw. We kwamen precies op tijd aan en tot onze grote opluchting was het zo goed als helder! We hadden 2 slaapzakken en een matje mee gesjouwd ivm de kou en na het vinden van een mooi plekje zaten we er helemaal klaar voor.

Het oranje/roze/rood van de opkomende zon op de bergtorens was adembenemend mooi! Het was de zware klim helemaal waard. Het werd na 20 minuten echter steeds bewolkter waardoor de torens zo goed als niet meer te zien waren. Balen voor alle mensen die later naar boven kwamen.

Wij gingen weer naar de camping en pakten onze tent en spullen in. Na wederom een bak havermout begon onze tocht naar beneden. Dit was een lange daling van ongeveer 4 uur. Naar beneden klinkt leuk en fijn, maar dat is het zeker niet. Met die zware tas op de rug waren onze gewrichten het niet helemaal eens met de belasting. Na de zware dag van gister begonnen de pijntjes al langzaam te komen, heupen, knieen, rug etc.

Op dit stuk was het ook heel druk met dagjesmensen die een tocht naar de torens gingen doen. Hiervan leek in onze ogen minstens de helft niet fit genoeg om het uberhaupt naar de top te halen, maar wie niet waagt wie niet wint.

Eenmaal beneden kwamen we aan op Torres central, na het nuttigen van een cola van 4 euro zetten we onze tent op en omdat ondertussen de zon was gaan schijnen, konden we heerlijk genieten van het weer. Dit hadden we echt even nodig!! Helaas begon het 2 uur later te regenen... Vanavond aten we avondpuree met erwten en salami. Wat al niet heerlijk smaakt na een dag wandelen, je bent er verbaasd over.

Dag 4: Las Torres central naar Seron

Deze dag was wederom een kortere dag van in totaal 4 uur lopen. We begonnen de ochtend uiteraard weer met havermout. Het begin van de tocht was een pittige klim, maar hierna was het voornamelijk vlak of licht dalend. De tocht kenmerkte zich wel met grijze luchten, motregen, veel blubber en smerige schoenen en kleding. Eerst liepen we in het bos om vervolgens in een soort graslandschap terecht te komen omringt door besneeuwde bergen en een snelstromende blauwe rivier met dode bomen.

Dit was tevens het begin van de O-hike, vanaf Seron begon dit. Op de camping snel een goede plek voor de tent opgezocht en ons opgewarmt met warme chocolademelk. Tot onze verassing bleken er nog een aantal Nederlanders op deze camping te staan, die we de komende dagen ook zouden tegenkomen. Ze hadden wel een beetje een accent.. Tessa herkende het meteen! En ja hoor, een van hen was een Winterswijkse!! Hoe toevallig!

Vanavond aten we wederom pasta met parmezaanse kaas. We gingen weer vroeg slapen, want de dag erna stond er weer een lange tocht op het programma.

Dag 5: Seron naar Dickson

Zoals bijna elke dag begon ook deze dag met een stijle klim om even goed wakker te worden, de zon scheen dus gelijk flink zweten. Eenmaal bovenaan werden we bijna omvergeblazen door de wind. Het waait op die bergtoppen of tussen twee bergen in, keihard! We hadden het tempo er goed in want vandaag stond in het teken van veel kilometers maken, totale loop, 6 uur. Na de klim was het voornamelijk vlak en met een breed uitzicht over het prachtige gebied! Ongelofelijk veel kleuren in het landschap dat steeds veranderde. Voordat we bij de camping aankwamen, nog een stijle klim, met aan het eind de climax; geweldig mooi uitzicht over de camping, gelegen in een dal tussen hoge bergen met sneeuwtoppen, gletsjers en aan een turquase kleurig meer met losliggende ijsblokken. WOUW!!!! Tot nu toe onze mooiste dag!

Dag 6: Dickson naar Los Perros

Op dag 7 moeten we over "De Pas" (Paso John Gardner), De pas waar al dagen over werd gesproken door iedereen. Het was namelijk de vraag of we uberhaupt over de pas konden want er lag 1,5 meter sneeuw en dit samen met de wind maakte het afgelopen dagen (volgens zeggen 3 dagen) levensgevaarlijk. Vandaag bleek De Pas open dus in eerste instantie hadden we het idee om gelijk door te lopen. Mogelijk was het die dag erna weer gesloten en dat wilden wij voorkomen. Eenmaal bij Los Perros rangerstation aangekomen, bleek het allemaal mee te vallen en was De Pas slechts 1 dag dicht geweest.  Het advies was om niet door te lopen ivm de reserveringen van de campings.
De tocht naar deze camping was continu door het bos. Na een paar uur lopen zagen we door al die bomen het bos niet meer. Eenmaal uit het bos een stijle klim van rotsen naar boven met een meer en gletsjer op de top. Op de camping stond een soort schuur waar we in moesten koken met zelfs een openhaard! Ohh dat was zooo fijn! We hadden nog geen dag ergens binnen gezeten dus dit was een cadeautje! Omdat we die dag vroeg aankwamen, hebben we een beetje uitgerust voor de spannende dag erna, over De Pas.

Dag 7: Los Perros naar Paso

Vroeg opgestaan begonnen wij excited aan de klim over De Pas ( 6 kilometer omhoog en 6km naar beneden). Steeds hoger betekent steeds hardere wind en hier ook sneeuw. En ja die 1,5 meter lag er nog. Niet op alle stukken maar ook wij stonden tot zeker halverwege onze bovenbenen in de sneeuw! En daar doorheen lopen, is zwaar! De lucht was grijs en een sneeuwstorm trof ons op de top maar eenmaal over die top... WOUW! Wat een uitzicht over de Glaciar Grey, MET een regenboog eroverheen!!!! Speciaal voor ons, omdat we het hadden gehaald!  (ookal zagen we bijna niets door de storm haha)

Die tocht naar boven ging ons eigenlijk wel goed af. Stijl naar beneden was alleen minder.. het was een tocht over rosten en door een modderbos. Super glad en glibberig. Martijn had al veel last van zijn knie en het werd alleen maar erger. Tessa gleed een paar keer uit naar beneden en bleef halverwege ergens hangen met de rugtas aan een boom, haha (ookal vond zij dat toen niet zo leuk). Camp Paso sloegen we over dus we liepen met enige moeite door naar Grey. De tocht langs de gletsjer was zooo mooi dat we onze pijntjes een beetje vergaten. Het is maar goed dat de tas al niet meer zo zwaar was. Tessa haar hoogtevrees werd vlak voor aankomst op de camping nog op de proef gesteld.. We moesten 2 keer over een hele hoge en lange wiebelende hangbrug!! Was wel heel vet! Als een boer met kiespijn nog even lachen voor de foto op de brug :P

Dag 8: Grey naar Paine Grande

In de ochtend namen we afscheid van onze Nederlandse vrienden (zij moesten nog verder lopen). Het was erg mooi weer, strakblauwe lucht! De mooiste dag qua weer! We begonnen op een vlak stuk waar we erg van genoten ivm de pijntjes, helaas moesten we al snel weer klimmen en dat betekende later natuurlijk ook weer dalen. Martijn was er helemaal klaar mee ivm de pijn in zijn knie. Aangekomen bij Paine Grande wederom een geweldig uitzicht!! Er waren geen wolken aan de lucht dus we zagen nu DE bekende bergen van Torres del Paine, die op alle plaatjes en foto´s staan. De tocht met de Catamaran over het strak blauwe meer (serieus het water lijkt gewoon zwembadwater zo blauw!) was nog velen malen mooier dan de heenweg. Heerlijk om op deze manier deze geweldige, adembenemende week af te sluiten. Nu bijkomen van de spierpijn, vermoeidheid en pijntjes overal. Dan kunnen we daarna weer terug naar Argentinië om door gaan met hiken in de nationale natuurparken van El Calafate en El Chalten... haha. Ja het leven van een backpacker in Patagonië valt niet mee hoor...