Peninsula Valdes & Vuurland

Jeeeeej we zijn in Patagonië! Het gebied in Argentinië (en ook Chili) waar we zo erg naar uit keken! We hadden in Buenos Aires en Iguazu, tot onze grote verbazing, maar weinig mensen ontmoet die naar Patagonië gingen. Oke, we begrijpen nu waarom.. het is hier prijzig... maar echt, het is elke cent waard!!!! 

Vanuit Puerto Madryn wilden we graag naar het National Park Peninsula Valdes (staat op werelderfgoedlijst). De place to be om veel dieren te spotten, het is een van `s werelds belangrijkste zeereservaten. Georganiseerde tours zijn duur dus we organiseerden onze eigen "tour". Ja, hier worden we al steeds creatiever in :). Samen met twee Italiaanse meiden huurden we een auto van Gaston (eigenaar van ons hostel). Hij was erg behulpzaam in het plannen van de perfecte dag. We hadden namelijk geen idee dat we rekening moesten houden met de windrichting of eb/ vloed om orka`s te kunnen zien. Door al zijn grapjes (hij maakte ons vast belachelijk omdat we dat niet wisten:P) snapten we hem soms niet helemaal maargoed.. we organiseerden onze dag.

Vanuit Puerto Madryn was het nog een aardig stuk rijden. Op de kaart oogt alles dichtbij maar we vergisten ons wederom in de enorme afstanden hier. Je rijdt uren van plek naar plek. Het schiereiland heeft slechts wegen met kiezelstenen en zand dus de geadviseerde snelheid is 50km/u en nog "gleden" we alle kanten op. Het landschap lijkt enigszins op dat van de Duinen in NL en toch verandert het steeds. Onderweg en OP de weg kwamen we Guanaco`s tegen; wilde lama`s. Dus letterlijk overstekend wild hier. Aan de kust maakten we kennis met de Pinguïns, wat een leuke dieren zijn dat toch. Ze lagen pal voor onze neus op in hun nesten te broeden. Vragen jullie je ook wel eens af of pinguins knieën hebben? Nou, dat soort vragen komen er bij je op als je die dieren ziet. Wij dachten dat ze alleen op de Noord/Zuidpool leefden, maar nee, ze liggen hier lekker te chillen op het strand. Net als alle zeeleeuwen en zeeolifanten. Daar hebben we er heel veel van gezien! Er liggen hele kolonies. Die beesten zien eruit alsof ze letterlijk zijn neer geploft op het strand. Zou toch heerlijk zijn om lekker de hele dag op het strand te zonnen?! In Patagonië waait een koud windje dus wij waren wel een beetje jaloers op ze... Helaas hebben wij geen orka`s gezien, 2 dagen voordat wij er waren zijn er wel 9 gezien! Wij waren zooooo jaloers!! Maar alleen het idee al dat die krachtige en reusachtige dieren daar leven, is al geweldig! Peninsula Valdes is een prachtig gebied, vol dieren en fauna dat ons een gevoel van kalmte en rust gaf. Top dagen hebben we gehad daar!! Steeds meer en meer ontstressen uit NL :)

Naast alle dieren die er gespot konden worden, was de grootste ontdekking: het roomijs! OMG echt het lekkerste ijs wat je kan vinden. We hadden al gehoord dat het ijs in Argentinie erg goed is, maar ’goed’ dekt niet helemaal de lading. Dus van af nu eten we elke dag ijs:p. En dan is er ook nog dulche de leche, een soort nationale zoete caramelpasta wat ze echt overal op eten. Wat ook niet gek is, want het is echt ongelooflijk lekker!

In ons hostel in Puerto Madryn werd er 2 keer per week een barbeque georganiseerd. En dat is niet zoals in Nederland een paar stukjes vlees, maar echt grote stukken, teveel om te eten stukken vlees. En supergoed! En daarbij nog een goed glas wijn uit Mendoza, maakt het helemaal af.

Hierna wilde we onze reis vervolgen richting het zuiden: naar Vuurland, naar Ushuaia, de meest Zuiderlijkste stad ter wereld.We wilden met de bus te gaan, echter op aanraden van Gaston zijn we gaan vliegen. Dit was namelijk korter en goedkoper. Dit vliegtuig gaat slechts maar 1 keer per week, wij hadden geluk dat het net de dag was dat wij weg wilden. Dus waarom niet! 

Daar kwamen we snel achter, het was een heel klein vliegtuig met propellers aan de vleugels die enorm veel lawaai maken. En door het onstuimige weer werd het vliegtuigje alle kanten opgeslingerd, door luchtzakken vielen we soms een paar meter naar beneden. En de kotslucht die door het vliegtuig heen zweefde maakte het ook niet veel beter. Daarnaast was het een soort stopvliegtuig, want we maakte 2 tussenstops voordat we op de eindbestemming aankwamen. Een met klamme handjes en misselijke Tessa was blij dat we eruit konden. Al met al is het waarschijnlijk beter dan meer geld kwijt zijn aan een 30 uur durende busreis.

Gebroken kwamen we daar aan, maar he, we waren aan het einde van de Wereld!!!!! Dat was al zoooooo gaaf!! 
Vanuit de stad hebben we o.a. een hike/trekking gedaan in het National Parc Torre Del Fuego samen met een aantal andere backpackers. Dat was echt HELEMAAL geweldig! We hadden geluk met het mooie weer. Alle levendige kleuren van de natuur kwamen zo goed tot hun recht. Onbeschrijvelijk hoe de natuur kan zijn op zo`n bijzondere plek. Suuuuper mooi!! En YES, een stempel in ons paspoort van de meest Zuiderlijke stad ter wereld. 
Grote bergen, toppen met sneeuw, herstachtige kleuren, moeras, bos, beken met water, gletsjers, rotsen, stenen, bomen, beverdammen en sneeuwhonden (huski¨s), dit "einde" heeft het allemaal! Ons enthousiasme hield maar niet op! Met ons groepje backpackers hebben we veel lol gehad en mega veel (gekke) foto´s gemaakt. We wilden maar niet dat de dag tot een einde kwam (dus zette we hem voort in het hostel met bier en wijn:P ). 

Zoals we al eerder zeiden, in Patagonië is het weer niet te voorspellen... We lieten Ushuaia achter om door te reizen naar Chili, richting Puerto Natales (De vertrekplaats voor de Torres del Paine trekking). Dit ging niet helemaal volgens plan, het was de bedoeling om via 2 bussen en een ferry op plaats van bestemming aan te komen. Echter door de harde wind was het water te wild en ging de ferry niet. Dat werd dus wachten in een rij met bussen tot de wind ging liggen. Dit duurde om en nabij de 6 uur.  We hebben samen met onze reisvrienden de hele bus op zn kop gezet met ons geouwehoer. De andere mensen in de bus waren vast blij dat we eindelijk verder konden, en wij ook naturulijk. Toen de wind eenmaal ging liggen en we mochten overvaren, was al duidelijk dat we de aansluiting zouden missen. Dat werd dus een overnachting in Punta Arenas. En aangezien we goedkope backpackers zijn, was het eerste idee om op het busstation te slapen. Het was ondertussen al 1.00 en de volgende bus ging om 7.00, dan is een betaalde slaapplek natuurlijk onzin. Echter bleek het busstation, wat niet meer was dan een loket en busparkeerplaats, gesloten te zijn. De temperatuur en wind was behoorlijk koud. Dus de zoektocht naar een slaapplek begon. Samen met 2 Nederlandse meiden die we hadden ontmoet vonden we na 4 mislukte pogingen een hippie hostel. Martijn vond het helemaal geweldig. We hebben de prijs kunnen afdingen en nog een paar uurtjes geslapen in een 2 persoons stapelbed. De volgende ochtend vroeg opgestaan voor de volgende bustocht. De dollars die we voor noodgevallen hadden meegenomen, hebben ons deze nacht gered! We hadden natuurlijk nog geen Chileens geld en waren tijdens de busreis al de grens over gegaan naar Chili. 

Om 10.30 in de ochtend kwamen we aan in Puerto Natales. En hier beginnen we onze voorbereidingen voor mogelijk de mooiste trekking van ons leven: de O-trekking door National Parc Torres del Paine!!! 

Hierover later meer. 

Hasta Luego!  Ciaooooooo XXXXXX